Wederom een Zomer met een Hoofdletter, gezien de zon en helaas ook de droogte. De waterinlaat vanuit het kanaal in de beek, lijkt goed te werken in ons gebied. Al weet ik niet of dat ook zo ervaren wordt door de beroepsmatige gebruikers van de percelen. De beek is helder en regelmatig zien we vis. Dat maakt dat aalscholvers inmiddels dagelijks te gast zijn en dat we regelmatig een ijsvogel zien wegschieten. In en rondom het water komt meer en meer natuurlijke begroeiing. We zijn blij met de komst van weidebeekjuffers; een feest om naar te kijken. Water brengt meer leven in het gebied, iets dat door de aanleg van meerdere wandelpaden, langzaamaan door meer mensen ontdekt wordt.
Door het Demmersblok kun je prachtig wandelen en de koeien die er de boel begrazen maken het plaatje compleet. Watervogels zijn er –behoudens verschillende soorten ganzen- nog niet veel te zien, maar dat zal in de toekomst vast wel anders worden. Vorig jaar in elk geval watersnippen gezien. De vele koekoeksbloemen gaven het gebied kleur en nog steeds komen er verschillende soorten kruiden en bloemen bij. Prachtig! Ook wij hebben –met wat hulp bij het frezen- ons best gedaan om wilde bloemen te zaaien. Bijen en vlinders een handje helpen, is ook dit jaar broodnodig. Andersom krijgen we er veel voor terug; wát een kleuren; de moeite van o.a. het water geven meer dan waard!
Het lijkt erop dat we een nieuwe bio-boer in de buurt krijgen. De eerste koeien staan in de wei, dat is fijn. Er komt weer leven in de brouwerij. De weilanden worden weer bewoond. En eindelijk zijn ook alle eiken weer groen. Het duurde deze keer lang en de vraag was of alle bomen de droogte hadden overleefd. En net zoals overal, komt ook hier de eikenprocessierups in grote getale voor…
Dit jaar geen zwaluwen, maar gelukkig zien we ze wel volop rondom de stallen een eindje verderop. De eerste jongen van vrijwel alle vogels zijn inmiddels al weer uitgevlogen. Al horen we ook dat er nesten worden gevonden met dode jongen. Te droog? Te weinig voedsel? De mussen van onder de dakpannen, hebben in elk geval al meerdere nesten groot gebracht. Vele spreeuwen, merels en een enkele eekhoorn hebben de weg naar de kersenbomen gevonden… Daar hoeven wij zelf niet meer bij. Een koekkoek liet zich een hele dag lang zien; wat een unieke kans was voor ons, om hem eens van dichtbij te kunnen bekijken. De wielewaal zat deze keer wat verder weg. Niet gezien, maar gelukkig wel gehoord.
Op het dak van de schuur zaten ondertussen mandarijneenden naar het uilengat te lonken. Een komisch gezicht; 3 eenden op rij. Gezien de huidige bewoners is dat op niets uitgelopen…
Want….een paar weken terug zijn de jonge uilen weer geringd! 4 kerk-, 4 steenuilen en 2 nieuwe moeders. Super!! Ze zijn mooi op gewicht, zelfs wat aan de dikke kant. Genoeg muizen en kevers dus. Hun verenpak zag er prachtig uit, het goud van de kerkuilen kwam er al aardig doorheen. Net als voorgaande jaren was er veel belangstelling bij het ringen van de uilen. Altijd weer leuk en een hoogtepunt van deze tijd. Met dank ook aan de ringer!
Gelukkig blijven de uilen nog een poosje rondscharrelen, we volgen ze graag voor zolang het kan….. Voordat ze vertrekken, zullen de silhouetten van de kerkuilen waarschijnlijk weer op alle ramen en deuren te zien zijn. Het lijkt wel of ze dan even willen voelen waar de grens ligt, ze beschadigen zichzelf in elk geval niet. Het is de kalk uit hun veren die een prachtig en duidelijk silhouet op het glas of hout achterlaat. Soms tikt er ’s nachts zelfs eentje tegen het slaapkamerraam, om vervolgens wat verdwaasd naar binnen te kijken.
De reeën laten zich wisselend zien. Ze zijn in elk geval ’s nachts of in de vroege ochtend paraat, gezien de vele kale takken van de laagstamfruitbomen. Kort geleden in elk geval een moeder met 2 kalfjes gespot.
Zo zijn we al weer halverwege het jaar beland, eens kijken wat de rest van het jaar ons zal brengen aan verrassingen uit de natuur.
Als ik mijn verhaaltje teruglees, valt het me op dat kleur een belangrijke rol speelt. Is dat ook niet wat de natuur doet; mede kleur geven aan ons bestaan?
Bianca Glerum
