Tekst en foto’s: Mirjam Bak en Ruud de Koning, vrijwilligers Stichting Hofvogels
Onlangs op een druilerige zondag besluiten we een korte wandeling te gaan maken om onze nieuwe verrekijker uit te proberen. Hopende op wat vogels natuurlijk . Onze kat stuur ik de huiskamer in, waar hij een uurtje eerder gebiologeerd heeft zitten kijken naar een houtduif die op zijn gemak het reeds ontkiemende vogelvoer in onze tuin aan het eten was. Want vogels zien we momenteel niet veel in onze groene tuin. Enkel een paar kool-en pimpelmezen en wat vinken.
Maar dan zie ik iets opvliegen en daarna op de schutting zitten. Het is geen duif! Met de nieuwe verrekijker zie ik dat het een sperwer is, wow! Hij vliegt naar de andere kant van de tuin waar hij op een prachtige zichtlocatie gaat zitten en gelijk een prooi begint te plukken. Alles goed zichtbaar voor ons en we maken er dankbaar gebruik van om met telelens (wel door het glas) een hele fotoserie van het schouwspel te maken. Na een half uur plukken en eten draait ie zich om met kop en buik onze kant op en blijft nog geruime tijd uitbuiken. Ik zal niet meer klagen dat er geen vogels meer in onze tuin te zien zijn. Goed, wel een mannetjes vink minder, want na afloop de prooiresten bekeken en ter determinatie doorgestuurd naar Hanneke, want zo ver gaat onze kennis niet. Het mag duidelijk zijn dat een wandeling niet meer nodig was. De nieuwe kijker is goedgekeurd.
