Door Anneriek Schonbaum ; Vrijwilligster Stichting Hofvogels en kasthoudster steenuilenkast

Het eerste dat ik ’s ochtends toen ik de tuin inkeek na de eerste dag van de storm, zag was dat het mezenkastje uit mijn walnootboom was gevallen. Dat kastje had mijn neefje Moritz een paar jaar geleden bij IVN in Haaksbergen in elkaar gezet tijdens een ontzettend leuke workshop voor kinderen. Het gaatje rond de spijker bleek te zijn verrot. Er was al weken druk verkeer bij het nestkastje van een af en aanvliegend koolmeesje. Dus ik wist zeker dat het bewoond was. Ik keek in het nestkastje en zag een prachtig nieuw geweven nestje bestaand uit hele fijne droge twijgjes en haar. Al gauw fladderde ma koolmees onrustig om me heen, want ze wilde graag verder bouwen aan haar nest. Maar het stormde zo hard dat ik die dag de ladder niet op durfde. De volgende dag was het even droog, maar het waaide nog flink. Toch maar op het keukentrapje geklommen  (ja ja ik weet het de meeste ongelukken vinden rond huis plaats….) en het nestkastje weer opnieuw aan de walnoot bevestigd met de opening op het noordoosten zoals het hoort.

Een ander mezenkastje, dat aan de eik in mijn tuin hangt had ik ook al weken in de gaten gehouden. Hier vloog geen enkele pimpel- of koolmees naartoe. Kennelijk dit jaar dus niet bewoond. Wel jammer want dit is uitgerekend de boom waar elk jaar twee nesten van de eikenprocessierups in zitten. Nou zijn die rupsen een delicatesse voor meesjes, dus waarom er dit jaar geen liefhebbers in het kastje zaten begreep ik niet. Maar de natuur heb je niet in de hand. Toch maar even de ladder tegen de eik gezet om in ieder geval het kastje schoon te maken. Wellicht dat er later in het seizoen alsnog een starter op de nestkastenmarkt in komt wonen. Helaas stond ik net met de ladder tegen de eik of het begon weer te stormen, en niet een beetje. Maar een missie is een missie, dus ik maakte voorzichtig het ijzerdraadje aan 1 kant van het kastje los en ging behoedzaam de ladder af. En wie schetst mijn verbazing toen ik het dakje opendeed: daar zat een pimpelmees moedertje op een prachtig nestje te broeden. Snel het klepje weer dichtgedaan en besloten het ook niet voor een foto weer open te doen. Het beestje had in het kastje de storm goed doorstaan en was trouw blijven broeden, dus ik wilde haar zo min mogelijk verstoren. Met behoorlijke windvlagen tóch de ladder weer op, draadje tevoren iets ingekort zodat het kastje wat minder zou bungelen, en kastje weer teruggehangen in de eik. Enorm voldaan en een beetje trots binnen de rest van de storm aangezien. In ieder geval leggen de meesjes in deze tuin in mei gelukkig weer een ei.