Tekst en foto’s:                   Arjan Grobben, kasthouder bij de Stichting Hofvogels.

Als echte natuurliefhebber geniet ik dagelijks van de grote variëteit aan vogels, vlinders en insecten op en rondom mijn erf, van de reeën iets verderop grazen aan de zoom van de bossen van het Weldam en van de vele buizerds en torenvalken, hoog vliegend aan de hemel op zoek naar muizen. In de tussentijd broedden niet alleen de torenvalk op mijn erf, maar ook de bosuil, de steenuil en de kerkuil.

Om meer vogels op mijn erf te krijgen, heb ik de afgelopen jaren zelf al verschillende soorten nestkastjes gemaakt. Hiervan maken jaarlijks allerhande broedvogels als mezen, mussen, spreeuwen en boomklevers gebruik en broeden volop, terwijl roodborsten, heggenmussen en merels gebruik malen van de vele natuurlijke broedmogelijkheden in mijn tuin, met fruitboomgaard en schapenwei.

Uitbreiding met nestkasten voor een uilensoort leek me een logische volgende stap, daar ik s ‘nachts met regelmaat een uil hoorde schreeuwen. Ondanks dat ik ergens in 2014 een zelfgemaakte steenuilenkast hoog in een boom ophing en deze aanvankelijk leeg bleef probeerde ik het met een nestkast voor de torenvalk. Van internet werd een bouwtekening geplukt, wat hout verzameld en aan eind van de middag hing er een originele nestkast voor deze roofvogel hoog in een geschikte boom op het erf. Op hoop van zegen. Moet ergens in september 2015 zijn geweest.

Vroeg in het volgende voorjaar nam ik steeds vaker een paartje torenvalken bij de nestkast waar. Spannend, zouden ze echt? Kan haast niet ,die kast hangt er nog maar net een paar maanden. Gelukkig het paartje heeft zich definitief gesetteld en vliegen af en aan. Bij controle van de nestkast bleken er 4 jonge torenvalkjes te zijn  geboren. Super gaaf. Maar wat schetste mijn verbazing toen ik de steenuilenkast ook maar eens controleerde? Bij het openen van de nestkast zag ik tot mijn stomme verbazing dat twee jonge steenuilen mij angstig aankeken. Beiden zagen er goed doorvoed uit en waren al enkele weken oud. Hoe dom kun je zijn dat je dat niet eerder opgemerkt hebt? Trots en blij kon ik mijn gezinsleden vertellen dat er gezinsuitbreiding was .

 

 

Nadat ik meerdere weken had genoten van de drukte rond de torenvalkenkast vernam ik echter niets van de steenuilen. Deze zouden nu toch een keer te zien zijn, zittend in en genieten van het zonnetje. Toch maar eens kijken. Wat ik aantrof maakte me niet blij, de twee kuikens dood in de kast. Hoe kon dit? Waarom? Schuld van de aanwezigheid van de torenvalken? Slecht muizenjaar? Een van de ouders overleden? We weten tot op heden  niet, het blijft bij gissen. Jammer volgende jaar beter. Inmiddels groeiden de jonge torenvalken als kool en vlogen gezond uit. Wat gaaf om van zo dichtbij mee te maken. Ik verheugde me alweer op het volgende voorjaar.

Vroeg in het voorjaar van 2017 waren ze er weer, de torenvalken. Tot ik na twee maanden bij mezelf dacht, ik zie ze niet meer en hoor ze niet meer. Heel apart, wat zou er aan de hand zijn? Een van de ouders  verongelukt was het enige dat ik kon bedenken en dus dit jaar geen jonge torenvalken. Had ik nu maar even in de nestkast gekeken. Want een paar weken later verbeelde ik me wat in de nestkast te zien. Kan niet dacht ik nog. Maar de volgende dagen werd steeds duidelijker dat er toch leven in de nestkast zat en bleek dat een paartje bosuilen de torenvalken hadden verdrongen en er twee jonge bosuilen waren geboren. Wat gaaf. Besloten werd de jonge bosuilen te laten ringen door de ringers van de Stichting Hofvogels.

 

 

 

Toen de bosuiltjes uitvlogen bleven ze nog een tijdje op en rond ons erf hangen en werden door de ouders gevoerd. Hun aanwezigheid zorgde er denk ik voor, dat we dat jaar geen steenuiltjes in de nestkast hadden. Deze bleef dat jaar leeg. Een nieuw plan was inmiddels wel geboren. Er zou voor 2018 een nieuwe en originele bosuilenkast komen en de steenuilenkast zou worden verhangen naar de fruitboomgaard aan mijn woning.